ผู้บริหารที่เก่งนอกจากจะต้องรู้จักการบริหารงานแล้ว ยังจะต้องรู้จักการบริหารคน "ต้องบริหารคนให้ได้งาน มากกว่าการบริหารงานให้เสียคน"...โดยต้องตรวจจับและดูแลอารมณ์และความรู้สึกของลูกน้องและทีมงานเป็น..."ต้องมั่นใจว่าพวกเขาหึกเหิม มีความสนุก มีไฟในตัว ไม่ท้อแท้ ท้อใจหรือถอดใจกับงานที่ทำ...ขวัญกำลังใจของพวกเขา ต้องทำให้เป็นดั่ง ไพร่พลที่กระหายการศึก และเต็มไปด้วยจิตใจที่พร้อมจะฉลองชัยชนะให้จงได้"...
ใช้คนก็เหมือนใช้อาวุธ ไม่ว่าปืนผาหน้าไม้หรือมีดสั้นยาว ต้องเรียนรู้และศึกษาก่อนใช้ ไม่ด่วนใช้สุ่มสี่สุ่มห้าเพียงแค่ภาพลักษณ์หรือสรรพคุณภาพนอก เพราะไม่เพียงจะสร้างความเสียหายใหญ่หลวง แต่ยังจะนำอันตรายและความหายนะมาสู่ตนได้..."คนหรืออาวุธ ถ้าใช้เป็น ใช้ได้อย่างมีสติปัญญา จะมีค่ามหาศาล..แต่ถ้าใช้ไม่เป็นและรีบใช้ อะไรที่ไม่คาดคิดก็ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ"...
คนคิดจะทำงานใหญ่ต้องรู้จักไว้ใจลูกน้องและทีมงาน ไม่หยุมหยิมลงรายละเอียดมากไปจนน่ารำคาญ โดยแรกคิดควรระลึกเสมอว่า "ลูกน้องเก่งมีความรับผิดชอบและสามารถตัดสินใจได้ มากกว่าจะมองว่าพวกเขาไม่ได้เรื่อง หรือทำงานไม่เป็น ทำงานไม่ได้...ชี้แนะและชี้นำพวกเขาได้ ให้คำปรึกษาและช่วยเหลือพวกเขาได้ แต่ไม่ควรขีดเส้นให้พวกเขาเดินตาม หรือถามหาพวกเขาจนไม่เป็นอันก้าวหน้า"...
คนเป็นใหญ่เป็นโต เป็นเจ้าคนนายคน เป็นผู้นำผู้บริหาร ย่อมมีคนรักคนชอบ คนเกียจคนชัง คนยอมรับและไม่ยอมรับเรา ...ดังนั้นต้องระมัดระวังในการวางตัว การแสดงออก การพูดการจา "ต้องทำตัวให้เล็ก อ่อนนอกแข็งใน ใจเย็น ไม่ถือเขาถือเรา จึงจะเรียกว่า ยอดคนโดยแท้"
ความเชื่อมั่นในตนเองของผู้นำหรือผู้บริหาร แม้ว่ามีคุณานุปการในการทำงานหรือการปกครองคน แต่ก็ต้องพึงระมัดระวังเช่นกัน เพราะถ้ามีมากจนเกินไป ก็อาจทำให้กลายเป็นคนมีอัตตาสูง.."หูหนวก ตาบอด เริ่มเป็นคนพิการทางความคิดและอารมณ์ เพราะยึดมั่นถือมั่น เอาตนเป็นใหญ่ ไร้เหตุไร้ผลได้ในที่สุด"
คนเป็นผู้นำคนหรือคิดจะเป็นผู้นำคน ต้องรู้จักเก็บความรู้สึกตนเองไว้ในใจ
อดทนอดกั้นให้เป็น ไม่แสดงออกถึงความอ่อนแอ
ความขลาดหรือความเหน็ดเหนื่อยให้คนอื่นเห็น..."ดั่งขุนพลและแม่ทัพนายกองที่
มิกลัวตาย และจะไม่หยุดพักปาดเหงื่อหรือหลั่งน้ำตาระหว่างกลำศึก"
Pongchai Athikomrattanakul
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น